Miłość to straszne cierpienie, ale i niezły ubaw.

Adam Wiedeman

Wiersze o świecie, w którym czasem nic się nie śni, a czasem z niepowtarzalną delikatnością zjawiają się dwie siostry – i czułość, i miłość: długo nie dają o sobie zapomnieć.

Roman Honet

Rejestry drżenia, skrzenia i dreszczy. Wiersze, które nie drą się wniebogłosy, choć bywają o sprawach rozdzierających i stroją się na wojnę. „Niesforne klamoty” niesione z wdziękiem przez noc, nic i niemoc. Rzeczywistość czule zmacana opuszkami palców – bogata w łaskotliwe wrażenia, perliste echa, wybuchy miłosne. Tęsknoty i płonięcia, „szepty jak spusty” – ścieżka dźwiękowa rozpinana między nią a nim, mną a tobą.

Joanna Mueller

(Intencjonalna zapewne) ilość mott i odniesień przenosi nas w świat czytelniczego doświadczenia autorki przeplatającego się nieuchronnie z życiowym. Taki zawoalowany portret. Palimpsest. Niby odrobione skrzętnie lekcje sypią się w drzazgi, skonfrontowane z czułością frazy. Zacna, interesująca lektura, chciałoby się podsumować; a jednak – (po ludzku) wzrusza.

Marta Podgórnik

Lech wraca w wyjątkowym stylu. Lech wraca do czytelnika tomem wierszy, w których ironia i dystans nie przestają istnieć stając się jednocześnie posłuszne czułości. Idą "po sznurku" uważności, detalu, drobiazgu - szczegółu, w którym tkwi diabeł, bo jest w tych wierszach zmysłowa przewrotność. Z całą pewnością - miłość - to materiał na opowieść. Wystarczy talent i odwaga mówienia o sobie językiem pozbawionym nieprawd, maskującej siatki mętnej metafory. Wystarczy być Joanną Lech i zrobić z miłości książkę tak mocną i przejrzystą, tak uczciwą i magnetyczną jak "Nocne i niecne".

Marcin Zegadło

Księgozbiry

Lech gra z czytającymi serio, stawką wierszy jest miłość, napędza je trwoga jak z przywoływanego utworu Snow Patrol „A co, jeśli to cała miłość, jaką kiedykolwiek dostaniesz?”, ale i pragnienie porozumienia. Kochankowie mijają się, nie potrafią uzgodnić słowników, coś ich wciąż rozdziela, rani. Katalog piosenek umieszczonych w Nocnych i niecnych to również portret samej Lech, jej wrażliwości kształtowanej przez kulturowe, pokoleniowe doświadczenia. „Posłuchaj, to do ciebie”, zdaje się mówić ta książka i rozciąga formę literacką tak, by wyprowadzić ją daleko poza granice okładki, zwrócić wierszowi muzyczność, nagłosowość, somatyczność. To nie są nowe pomysły, szukanie swoich ludzi przez zajawki, cytaty bez przypisów (tutaj wszystko jest jasne, wystarczy wrzucić tytuł w wyszukiwarkę, odtworzyć teledysk lub zeskanować umieszczony na końcu książki kod i wejść na ścieżkę dźwiękową) ma potężne już tradycje literackie. Lech z nich korzysta, wpisuje się w nie i je odświeża. Nocne i niecne, trochę jak chłopcy i dziewczęta w Przekleństwach niewinności Sofii Coppoli, używają kombinacji tekstu i muzyki jak narzędzi emancypacji, której podstawą jest porozumienie ponad podziałami. Książka Lech nie oferuje szczęśliwych zakończeń, raczej rozkosz wysokich rejestrów i rodzaj trudnego szczęścia, jakim jest podejmowanie miłosnego ryzyka.

Anna Marchewka

Fragile. Dom 1-2/2024